Eric Kampherbeek

Ik ben Eric Kampherbeek (1979), fotograaf met een fascinatie voor mensen en hun handelen. Ik werk zowel in opdracht als aan langlopende eigen projecten. Wat ik maak is persoonlijk, betrokken en vaak ontstaan uit een verlangen om de wereld te begrijpen — of in elk geval iets ervan te vangen in beeld.

Portretten

Portretfotografie is voor mij een vorm van beeldende kunst. Het draait niet alleen om het vastleggen van een persoon, maar om het creëren van een beeld dat op zichzelf kan staan. Ik ben in dit geval geen registrerende fotograaf; ik wil iets maken. Zoals een schilder werkt met compositie, kleur en sfeer, zo gebruik ik de fotografie om mijn eigen blik op iemand vorm te geven.

Natuurlijk is het belangrijk dat een portret iets vertelt over degene die erop staat, zeker wanneer het in opdracht wordt gemaakt. Maar uiteindelijk maak ik altijd een beeld dat ook míjn handschrift draagt — in hoe het licht valt, hoe het kader is gekozen, hoe het aanvoelt.

In opdracht

Als freelance fotograaf werk ik regelmatig in opdracht, bijvoorbeeld voor tijdschriften, maatschappelijke organisaties of culturele instellingen. Vaak krijg ik daarin veel vrijheid. Natuurlijk houd ik rekening met het doel van de foto en de context waarin die gebruikt wordt, maar mijn eigen inzicht is leidend. Die ruimte is voor mij essentieel: het maakt dat ik kan maken wat klopt, in plaats van simpelweg uitvoeren wat gevraagd wordt.

Reportages

Wanneer ik reportages maak, wil ik zo dicht mogelijk op het leven zitten. Ik begeef me graag midden in de actie, om echt te voelen hoe iets is. Tegelijkertijd probeer ik ook afstand te nemen — om te kunnen kijken, kaderen en begrijpen.

Die spanning tussen betrokkenheid en beschouwing zit in veel van mijn werk. Het helpt me om verhalen te maken die verder gaan dan de oppervlakte. Of het nu gaat om een journalistieke opdracht, een verslag van een bijeenkomst, of een langlopende serie: ik wil laten zien wat ik zie, maar ook waarom ik het de moeite waard vind om vast te leggen.

Eigen projecten

Naast mijn opdrachten werk ik aan eigen projecten die meestal ontstaan vanuit persoonlijke betrokkenheid. Onderwerpen die me raken, die wringen, of die ik nog niet goed begrijp. Fotografie is voor mij een manier om te onderzoeken, vragen te stellen, en stil te staan bij wat vaak onzichtbaar blijft.

Zo liep ik jarenlang mee met dak- en thuislozen in Den Haag, maakte ik reportages over de Arabische Lente in Libië en over de onafhankelijkheid van Zuid-Soedan. De laatste jaren richt ik me vooral op Indonesië en het koloniale verleden van Nederland. Mijn Indische afkomst maakt dat ik hierin zowel van binnenuit als van buitenaf kan kijken. Schaamte, verbondenheid en herinnering spelen daarbij een grote rol.

Op dit moment werk ik aan een project over de ‘kunst van het demonstreren’. Ik bezoek demonstraties in heel Nederland — van extreem rechts tot extreem links en alles daartussenin — om te onderzoeken hoe mensen hun stem laten horen. Niet alleen als journalistiek verslaggever, maar als ook als scheppend kunstenaar: kijkend naar vormen, rituelen en contrasten.

Boeken en exposities

Uit mijn projecten ontstaan fotoboeken en tentoonstellingen. Mijn werk werd onder andere geëxposeerd in de Melkweg Galerie, Het Nutshuis en Stroom Den Haag. Verschillende fotoboeken van mij zijn uitgegeven en liggen in de boekhandel. Deze vormen een tastbare manier om mijn verhalen te delen — met ruimte voor reflectie, context en rust in het kijken.

Ik woon en werk in Utrecht