Marcel de Buck legt met zijn fotografie onze menselijkheid als individu vast. Hij portretteert de mensen hoe hij ze ziet in het moment, met al hun rauwe potentie en hun perfecte tekortkomingen. Hij legt ze letterlijk op de gevoelige plaat. Zijn camera is het middel waarmee hij dichter tot zijn onderwerpen komt: de foto is slechts het middel, de menselijkheid en de persoonlijke aandacht zijn het uiteindelijke doel.
