Kleur en structuur
versus puur en sober.
een interview met Jouk Oosterhof
Styling: Analik - Hair&Make-up: Marsha Calori - Model: Toby Paul - Smoking Suit by Salle Privée - Prime pumps by Peterson Stoop
Met haar nominatie voor de Taylor Wessing Portrait Prize kwam Jouk Oosterhof de afgelopen periode veel in het nieuws. De serie over bruidskinderen in Bangladesh die ze voor Linda magazine maakte, is indrukwekkend. De foto’s laten zien wie de meisjes zijn, zonder hun identiteit te onthullen: pure beelden met sobere achtergronden. Wie het werk van Oosterhof kent weet dat de fotograaf normaal gesproken graag gebruik maakt van veel kleuren en structuren in haar foto’s.
'Girls not Brides'
Oosterhof fotografeert regelmatig in opdracht van Linda Magazine. De opdracht van de bruidskinderen was wel een bijzondere, die tot stand kwam doordat prinses Mabel als gasthoofdredacteur aandacht wilde voor ‘Girls not Brides’, een project van Plan Nederland waar zij ambassadeur voor is.
Het zoeken naar de meisjes en geschikte locaties werd door Plan gedaan. Maar voor Oosterhof was het ook een hele voorbereiding. “Ik ben in het onderwerp gedoken en heb van tevoren wel wat tranen gelaten. Het is zo belangrijk dat er wat aan dit probleem wordt gedaan. Ik moest ook uitzoeken wat ik allemaal mee kon en moest nemen. Ik ben geen fotograaf die met een kleinbeeld in een rugzak op pad gaat. Ik werk met een Hasselblad en wilde de meisjes in een studiosetting fotograferen. Ik had dus lampen nodig. In Bangladesh heb je niet de mogelijkheid even iets te vervangen als er wat stuk gaat, er moesten dus ook reservespullen mee. Tegelijkertijd wil je niet met te veel of te zwaar reizen.”
Waar Oosterhof normaal veel tijd besteedt aan het scouten van de juiste locatie, alles van te voren bezoekt en voorbereidt, moest ze dat bij dit project grotendeels loslaten. “We reisden door het land en kwamen op verschillende locaties. Overal hadden ze de best mogelijke gebouwen uitgekozen, locaties waar in ieder geval stroom was en schaduw. We zaten wel in het armste deel van het land, maar we werden behandeld als prinsessen.” Ook qua styling was Oosterhof aangewezen op de kleding die de meisjes zelf aan hadden. “Het was bijzonder hoe ieder meisje in er weer totaal anders uitzag als het andere: verschillende stoffen, prints, kleuren en dracht. Alles kwam bij elkaar. De verhalen van de meisjes hoorde ik pas achteraf. Het interview vond altijd plaats in een andere ruimte, in een zo klein mogelijke kring. Ik vertaalde er wel een paar voor journalist Margot Jamnisek in het vliegtuig terug, om wat meer te weten te komen. In totaal fotografeerden we twaalf meisjes waarvan er uiteindelijk zes in de Linda terechtkwamen en nog twee op de site van Linda.”
Linda Magazine
Locaties scouten
Wie het werk van Oosterhof kent, weet dat ze graag gebruikmaakt van verschillende kleuren en structuren. “Ik werk veel op locatie. Het is eigenlijk ontstaan bij mijn muze André. Maar toen ik in Budapest woonde, werd ik ook getrokken door de Oost-Europese interieurs. Toen ik een aantal jaar geleden op een punt kwam van wat wil ik eigenlijk, waar wil ik naartoe, kwam ik erachter dat ik dit soort huizen met Oost-Europese interieurs en dus veel kleur en structuur, me iets brengen."
Eigenlijk is Oosterhof altijd op zoek naar locaties. “Ik zit veel achter de computer te zoeken. Vaak gebruik ik Funda om binnen te kijken. Ik gebruik bepaalde zoektermen en bekijk huizen in bepaalde wijken. Als een interieur me aanspreekt, dan schrijf ik een brief naar dat adres en hoop dat ik een reactie krijg."
"Het is misschien een wat omslachtige manier van werken. Hierdoor heb ik tijd nodig voor mijn opdrachten. Maar gek genoeg valt het meestal ook wel weer samen. Zo kreeg ik een keer een opdracht van de Volkskrant die redelijk snel klaar moest zijn. Toevallig had ik net een mail van eigenaren van een huis ontvangen waar ik terecht kon, dat koppel ik dan aan elkaar.”
Als het wel snel moet en Oosterhof heeft geen locatie, heeft ze altijd nog haar ‘hulplijnen'. “Ik heb goed contact met een paar makelaars. Zij weten wie ik ben en wat ik zoek en weten ook dat ik alles altijd netjes afhandel. Vaak weten zij nog wel een geschikte locatie en als zij het vragen, dan gaat het vaak sneller.” In het verleden reed Oosterhof ook wel eens rond en belde dan aan. “Maar dat is reuze omslachtig en geeft niet veel resultaat.”
Maryme-Jimmypaul - Gif by STUDIO ULTRADELUXE - Styling: Analik - Hair&Make-up: Patricia van Heumen - Model: Valentijn / Paparazzi Models
“Ik vind het fijn als de mensen
die we fotograferen
er totaal in opgaan en
ons ons werk laten doen.”
Bijzondere verhalen
Via haar ‘huizenjacht’ komt Oosterhof in aanraking met bijzondere mensen en verhalen. “Soms kom je er ineens achter dat er ergens een connectie ligt met je eigen leven. Zo kwam ik een vrouw tegen die een expositie georganiseerd had met het werk van mijn moeder. Of een buurvrouw van mij die een brief tegenkwam toen ze het huis van iemand die ze tot het laatst toe had verzorgd aan het leeghalen was. Het bleek om een ander huis van die persoon te gaan, toevallig het huis dat zij had geërfd van deze persoon."
"Zo kon ik dus alsnog in dat huis gaan fotograferen. De meeste huizen vind ik zelf, maar het komt voor dat ik een tip krijg van iemand.”
Tijdens de shoot zelf werkt Oosterhof altijd met zowel een stylist als een visagist. “Ik vind het fijn als de mensen die we fotograferen er totaal open in gaan en ons ons werk laten doen. Zo fotografeerde ik bijvoorbeeld Tim den Besten op een altaar in een oude ongebruikte kerk; voor mij paste dat precies."
Volkskrant Magazine - Tim den Besten - Styling: Analik - Hair&Make-up: Cynthia Schippers
Prijzen
Oosterhof is door de jaren heel kritisch geworden op het meedoen aan awards. “Ik kwam erachter dat men bij sommige wedstrijden heel veel nominaties geeft. Dat was gewoon business. Maar een nominatie in zo’n wedstrijd is dan eigenlijk betekenisloos. Ik heb voor mezelf een selectie gemaakt aan welke prijzen ik wel en niet mee wilde doen."
"Het mooie aan de Taylor Wessing Portrait Prize vind ik dat ze niet lopen te leuren om inzendingen. Geen uitgestelde deadlines, maar toch stuurt de hele wereld ervoor in. Ook zit er een mooie tentoonstelling aan vast. Ik heb vier keer meegedaan aan deze prijs en ben twee keer uitgekozen, een mooi resultaat.”
Viewpoint magazine - Styling IOIA
“Het grote voordeel van een agent is dat je ergens bij aangesloten bent, een klankbord hebt.”
Agent
Al vanaf vrij vroeg in haar carrière werkt Oosterhof met een agent. “Dat begon eigenlijk al met een aanvraag tijdens mijn afstudeerexpositie. Ik wist toen nog niet eens wat een agentschap precies was. Dat is toen niet doorgegaan, maar niet veel later kwam ik toch bij een agent terecht.”
Oosterhof kwam erachter dat er in Nederland niet veel gebeurde via een agent. “Ik koos ervoor om Nederland gewoon zelf te gaan doen en over te stappen naar een agent in Londen. Ik had er ook al één in Italië. Het grote voordeel van een agent is dat je ergens bij aangesloten bent, een klankbord hebt. En dat zij soms ook over de grenzen van Nederland gaan. Helemaal nu ik zelf kinderen heb, wil ik niet continue weg zijn. Vroeger deed ik dat wel, dan ging ik weleens naar Parijs of Londen en ging ik zelf langs mogelijke opdrachtgevers. Mijn agent in Australië komt ook op plekken waar ik zelf niet zomaar heen ga.”
In een markt die steeds meer verzadigd raakt, heeft het hebben van een agent natuurlijk voordelen. “Als iemand je helemaal niet kent en je zegt ‘ik ben fotograaf’ dan denken ze ‘leuk, nog iemand die foto’s maakt’. Daar kan een agent bij helpen, evenals bij het op de kaart houden van je naam."
Wat het lidmaatschap van DuPho betreft: “Ik vind het leuk om aan de SO awards mee te doen en zo nu en dan bel ik ze voor advies. Juridisch advies bijvoorbeeld over hergebruik of ongevraagd gebruik. Laila heeft me daar al eens een paar keer goed mee op weg geholpen.”
Foto's: Jouk Oosterhof
Fucking Young! - Styling: Analik - Hair&Make-up: Patricia van Heumen - Model: Timo Sassen