Hoe gaat het met je? 

Een vraag die in deze tijd niet met een simpel 'goed’ is te beantwoorden.

Is er iets veranderd aan het soort werk / opdrachten wat je doet?

Ik ben zo’n 15 jaar full-time bruidsfotograaf en vanaf het eerste jaar altijd een volle agenda gehad. Met zo’n 50+ bruiloften was ik altijd ‘uitverkocht’.

Heb je meer of minder werk?

Toen kwam corona de wereld in en kelderde ik vorig jaar naar 32 bruiloften. Menig bruidsfotograaf zou zeggen: Dat is toch nog een prachtig aantal? Toch raakte ik licht in paniek want ik raakte dus ineens zo’n 40% van mijn omzet kwijt. Iets wat ik nog nooit had meegemaakt.

Is je verdienmodel veranderd?

Inmiddels zijn we een jaar verder en ik kwam er achter dat ik het eigenlijk best lekker vond. Ineens had ik veel meer tijd voor mijzelf en al mijn dierbaren. Tijd die ik nooit had werd nu ingewisseld door fijne weekendjes weg in een huisje ergens in de natuur. Quality-time dus! Ik zie deze pandamie dan ook als een ‘wake up’  call. Ik zeg eerlijk, ik wil niet meer terug. Dan maar wat minder geld verdienen maar ik heb er zoveel meer voor terug gekregen.

Natuurlijk moet ik zorgen dat er voldoende geld binnenkomt en voor dit jaar zal het niet meevallen want het aantal opdrachten is weer gehalveerd t.o. van vorig jaar. Ik ben blij dat de overheid de ondernemers te hulp schiet. Er is veel kritiek op de overheid hoe zij de crisis aanpakken en sommige dingen verdienen niet de schoonheidsprijs maar als ik naar andere landen kijk, waar ondernemers  aan hun lot worden overgelaten, dan ben ik best trots dat ik in Nederland woon. Ik weiger om met een stel wolven mee te gaan zitten huilen. Het hoort ook niet bij onze mentaliteit. Mouwen opstropen en gaan!

Maak je ook meer vrij werk nu je minder opdrachten hebt?

Ik ga mij, de komende maanden, wat meer richten op familie en uitvaart fotografie. Daarnaast ga ik proberen de bedrijfsfotografie meer te ontwikkelen.  Ik laat een nieuwe website bouwen waar deze items beter tot hun recht komen. Stil zitten is geen optie. Als je gaat zeilen en er is geen wind, dan zal je moeten roeien om vooruit te komen.  

Wat is de grootste positieve verandering?

Ik ben lid van een intervisie groepje van professionele bruidsfotografen. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje maar klagen doen we niet. Het helpt niet en je wordt er zelf alleen maar negatiever van. Dus komen we bij elkaar en wisselen we ideeën uit. Tijdens een lekkere ‘uitwaai-strandwandeling’ worden ideeën geboren en geven we elkaar tips. Het geeft je nieuwe energie en je wordt aangemoedigd om niet bij de pakken neer te zitten. We moeten gewoon wat harder tegen de stroom oproeien.

Wat mis je het meest en wat mis je helemaal niet?

Wel mis ik de interactie tussen mensen. Elkaar een knuffel geven, een arm om een schouder, elkaar echt spreken en zien en ruiken. Dat dus! Het was allemaal zo gewoon, zo vanzelfsprekend maar wat kan ik het nu extra waarderen als je tijdens een normale wandeling even een praatje met een ‘vreemde’ maakt. Even elkaar in de ogen kijken, even die glimlach. Daarmee kan je het verschil maken. Voor jezelf maar ook voor die ander. Het geeft nieuwe energie, het voorkomt dat je wegzakt in zelfmedelijden en negatieve gedachten.

Wat wil je meegeven aan je collega fotografen?

We gaan hier weer uitkomen, dat is zeker. Wel hoop ik dat we iets hebben geleerd van deze crisis. We dachten dat de wereld maakbaar was. We dachten alles in de hand te hebben maar de ervaring leert nu wat anders. De natuur blijkt nu de baas te zijn en niet wij mensen. Hoe gaan we daarmee om? Bij de pakken neer zitten of gaan we roeien?

Theo van Woerden

www.blijefotos.nl

_{Foto: Theo van Woerden}