Menu Zoeken

Het gaat het nu met Marieke de Lorijn?

 

Hoe gaat het nu met jou?

‘Goed. Al kijk ik wel uit naar het oude normaal, waarin coronamaatregelen niet langer bepalen of iemand wel of niet mag én kan werken.’

Is er iets veranderd aan het soort werk / opdrachten wat je doet?

‘Een beetje. Na de eerste golf waarin mijn werk stilviel verplaatste mijn werk zich tijdelijk vooral naar mijn eigen studio. Daar was voldoende ruimte om afstand te houden en in de rest van het gebouw was nagenoeg niemand aanwezig, dus coronaproof. Een aantal portretten die ik voor verschillende tijdschriften maak, werden ingewisseld voor een metafoor. Zo’n metaforisch beeld was veelal te maken zonder mensen of met alleen een voorwerp met soms een hand of een vinger in beeld. En dat kon ik zelf doen. De anderhalvemeter-regel maakt duoportretten soms minder boeiend en groepsfoto’s soms onmogelijk. Daar ben ik om heen gaan werken middels optisch bedrog of door een compilatie te maken van personen en een omgeving. Iets wat ik wel wil blijven doen.’

Heb je meer of minder werk?

‘Het is minder, maar ik heb nog werk. Een grotere klus is tijdens de eerste golf in het geheel geannuleerd en niet ingehaald. Na een bedrijfsovername was deze niet meer relevant. Jammer, maar dat had ook buiten de coronacrisis kunnen gebeuren.’

Is je verdienmodel veranderd?

‘Nee dat niet, maar of het toekomstbestendig is? Voor de coronacrisis bevonden wij ons in een zeer optimale tijd. Om een nieuwe crisis te voorkomen moeten mensen mogelijk terug naar een meer bescheiden plek. Maar ik denk dat daarin zeker plek is voor de beroepsfotograaf, omdat beeld een belangrijk deel van onze wereld uitmaakt. Daarbij is fotografie bij uitstek een middel om belangrijke momenten in de positieve en negatieve zin te conserveren en op terug te blikken. “Gelukkig hebben we de foto’s nog”, wordt straks hopelijk nog vaak gebruikt, wanneer deze slechts de stille getuigen zijn van deze bijzondere coronatijd.’ 

Maak je ook meer vrij werk nu je minder opdrachten hebt?

‘Nee, eigenlijk niet. Ik ben tijdens de eerste golf aan de slag gegaan gegaan met het opzetten van een nieuwe beeldbank, die nog steeds niet live staat. Toch niet zoveel tijd over blijkbaar. Ook ben ik momenteel bezig om een soort van voorlichtingscampagne te maken in de vorm van een digitale mailing over het gebruik van beeld.’

Wat is de grootste positieve verandering?

‘De crisis heeft mij geïnspireerd om nog meer voor de fotografie en collega fotografen op te komen. Sympathiek beeldgebruik als standaard is nog lang niet ingeburgerd bij communicatieprofessionals. Het levert soms gedoe op. Goed begrip over beeldgebruik blijft lastig om over de bühne te krijgen. Misverstanden over gebruik, onjuist of ongunstig gebruik drukken soms de pret van het vak. Maar deze moeilijkheden bieden bijna altijd een leercurve. Prettig of onprettig. Het is een aanbod dat ik niet kan weigeren.’

Hoe zorg je ervoor dat je plezier houdt in je werk?

‘Blijven denken in mogelijkheden. Zo nu en dan met een collega bellen en ervaringen uitwisselen. En soms gewoon even heel hard vloeken, bijvoorbeeld als een bewindsman zegt dat ondernemers zelf voor risico hebben gekozen aan het begin van deze crisis.’

Wat mis je het meest en wat mis je helemaal niet?

‘Het was erg fijn dat ik nog werk had en dat ik mij nog af en toe mocht verplaatsen voor werk. Privé zag ik nagenoeg niemand meer in het echt, maar dan zag ik dankzij mijn werk toch een ander mens in een andere omgeving. Het afstandhouden is soms wat ongemakkelijk, met name wanneer een persoon tegenover je de tranen laat vloeien. Werkende in onder meer de zorg is dat de afgelopen tijd weleens aan de orde geweest. 

Wat ik niet mis zijn werkoverleggen waar ik voorheen vaak voor moest filerijden en die nu laagdrempelig online plaatsvinden.’

Wat wil je meegeven aan je collega fotografen?

‘De crisis heeft laten zien dat goede beeldvorming van essentieel belang is, beeld perspectief geeft en kunst aan muren nieuwsgierigheid prikkelt en ons veerkrachtig houdt. Laten we als fotograaf en gebruiker zuinig zijn op dit mooie vak en vooral doorgaan.’

mariekedelorijn.nl

Foto: Marieke de Lorijn